بهانه
غم را که از درخت جدا کرد نوبهار پیری خمیده را سرپا کرد نوبهار از درد زخمه های زمستان کلافه بود این درد را به بوسه دوا کرد نوبهار تا شد دخیل بر دم او ..با شکوفه ای از جان شاخه اش گره وا کرد نوبهار پوشیده بود جامه ی بی رنگ مرگ را او را دوباره سبزقبا کرد نوبهار فاطمه معصومی
نوشته شده در چهارشنبه 93/12/20ساعت
10:12 عصر توسط فاطمه معصومی نظرات ( ) |
| Design By : Pichak |
